En dat geeft een heerlijk gevoel:
Weet je…. het is eigenlijk niet heel normaal om hard op te zeggen, maar:
“ik ben waardevol!”
Ik vind mezelf mooi, al voldoe ik niet aan alle schoonheidsidealen, ben ik 40, heb ik rimpels en zullen sommige mensen zeker niet hun hoofd naar mij omdraaien als ik voorbij loop.
Ik vind mezelf lief, ook al ben ik soms best streng. Al reageer ik soms assertief en duidelijk. Al kan ik best kritisch en scherp uit de hoek komen.
Ik vind mezelf slim, ook al maak ik dagelijks fouten, vergeet ik wel eens iets, heb ik een splaakgebrek 😉 en schrijf ik wel eens iets met dt, terwijl het alleen een d moet zijn.
Om het rijtje af te maken:
Ik vind mezelf waardevol, mooi, lief, slim en grappig. En eigenlijk vind ik mezelf een kanjer. Eerlijk gezegd: ik ben waardevol, mooi, lief, slim en grappig.
En als ik nog even verder nadenk, dan heb ik nog veel meer positiefs over mezelf te zeggen.
Dan zeggen sommige mensen: nou ehh…. Het stinkt hier een beetje naar eigendunk of dat klinkt een beetje hooghartig. Of “zo als mensen zo over zichzelf denken, dan valt daar niet meer mee te praten.”
Maar daar ben ik het niet mee eens. Als mensen zich voordoen als fantastisch of goed, maar dit stiekem helemaal niet zo ervaren, dan zijn ze moeilijker te benaderen, is feedback ontvangen een lastige opgave. Dan kijken ze niet zo kritisch naar hun zelf, dan is eerlijkheid over eigen gedrag niet zo eerlijk. En hun fouten? Daar willen ze liever niet, maar dan ook echt niets over horen.
Maar kan je oprecht menen dat je een goed, fantastisch, lief en waardevol mens bent, dan kan je heel goed kritisch kijken naar jezelf. Dan zie je je kwaliteiten, maar natuurlijk kan je dan ook met een gerust hart toegeven dat je valkuilen hebt. Zij zijn in staat om met opgeheven hoofd te zeggen: “ja, ik heb die fout gemaakt of daar ben ik de mist in gegaan. Sorry. Wat kan ik doen om dit op te lossen?”
Of “daar heb ik spijt van”. Want spijt komt slechts uit een liefdevolle plek.
Dus ja, ik wil gewoon zeggen: ik ben lief, leuk, goed en waardevol.
Juist omdat ik dan niet klakkeloos alles aanneem.
Juist omdat ik dan niet zomaar alles nadoe.
Juist omdat ik dan een verschil kan betekenen, niet alleen voor mij, maar ook voor een ander.
Juist omdat ik dan denk aan wederzijdse belangen.
Juist omdat ik mezelf en anderen gun om het niet altijd alles goed te doen.
Juist omdat ik af en toe dan kan aangeven: ho stop, tot hier en niet verder.
Juist omdat ik dan niet hoef te bewijzen met sterker voordoen dan ik ben.
Juist omdat ik dan jouw kritiek kan horen.
Juist omdat ik dan mijn imperfectie en fouten kan toegeven en kwetsbaar mag zijn.
Juist omdat ik dan niet bezig ben met alle meningen en met alle winden mee waai.
Juist omdat ik dan niet voor perfectie hoeft te gaan en alles in de puntjes geregeld hoef te hebben.
Juist omdat ik dan met mijn ideeën en visie kan inspireren.
Juist om die redenen blijf ik mezelf waarderen voor wie ik ben.
En weet je…. ik kan me best voorstellen dat jij anders over mij denkt,
Maar…. ik kan mij er ook alles bij voorstellen dat jij mij net zo waardevol, lief en leuk vindt! 🙂
En wat jij ook denkt… – wat ik denk – geeft een heerlijk gevoel!