Net een echt mens….
Hoe werkt het ook al weer, als je focust op iets dan gaan daar je gedachten, je acties en je energie naar toe. Dat is heel mooi, vooral als het iets is wat je fijn vindt of je iets heel graag wilt.
Maar als het gaat om teleurstellingen, tegenvallers, verdriet of confrontaties is het soms lastiger. Als je verdriet niet los kan laten en je er op focust kleurt het ook de andere gebieden van je leven.
Als trainer leef ik vanuit hetgeen wat ik verkondig voor de zaal. Gaat dat altijd gemakkelijk? Zeker niet, soms met horten en stoten. En ja, ik heb af en toe mijn eigen confrontaties of teleurstellingen te verwerken. Ben ik dan altijd het schoolvoorbeeld? Het zou fijn zijn, maar nee. Een enkele keer krijg ik daar een opmerking over: “Ik had dat niet van jou als trainer verwacht.” Ik antwoord dan meestal: Ja, ik lijk net een echt mens. En glimlach dan om mijn eigen kwetsbaarheid.
Vanuit een heldere visie verantwoordelijkheid dragen voor het gewenste resultaat en daarmee het voorbeeld zijn. Dat is onze definitie van leiderschap.
Sinds 2003 is mijn eigen heldere visie dat ik kwetsbaar ben. Ik bedoel daarmee niet dat ik emotioneel en zwak ben. Nee, ik bedoel daarmee dat ik vrij ben om te menselijk te reageren, mijn mening te geven, mijn beslissingen te nemen vanuit zelfvertrouwen, ofwel mijn kleur te bekennen. Heb je daar lef voor nodig? Ja, dus is voor mij is het een ultieme vorm van kracht. Het is omdat ik weet dat ik er toe doe.
Vorig jaar was er een periode dat ik net een echt mens leek. š Natuurlijk is dat een grapje. Alleen zit het voor mij de laatste jaren voornamelijk veel mee en gaan dingen daardoor gemakkelijk. Echter in deze periode zijn alle emoties langs gekomen en ik heb ook ervaren wat er gebeurd als je je positieve visie verandert in een negatieve. Negatieve gedachten bepaalde een tijdje dat ik niet ging voor wat ik belangrijk vind.
December is cadeautjes maand en ik besloot om mezelf een mooi cadeautje te geven! OmĀ besluiten te maken vanuit: ik ben kwetsbaar, ik doe er toe! Resultaten tot nu toe? Ik sport weer, ik spreek meer af met vriendinnen die ver weg wonen, ik laat het huishouden vaker de boel de boel en geniet van treintochtjes met mijn zoon, schaatsen met mijn dochter. We doen als gezin samen meer in het huishouden en is het tegelijkertijd vaak netter (niet netjes, maar netter ;-)) in huis dan daarvoor. De kinderen mochten allebei een sport naast zwemles kiezen, omdat passie weer meer op de voorgrond staat, dus er ligt een judopak en een atletiekpak in huis. Ik ben consequenter naar de kinderen. Ik ben begonnen met een boek schrijven. Ik doe meer leuke dingen met Jeroen. Ik heb een geweldig partijtje met vriendinnen gegeven voor hun en mezelf omdat ik 39 werd! Ik heb met 14 vriendinnen heerlijk gehoepeld op dit feestje ter ere van plezier en vriendschap! Ik heb heerlijk geshopt voor mezelf! Ik heb mijn mams uitgenodigd om mee te gaan naar Spanje, dus we gaan met gezin en oma naar Paco – een oude bekende. Ik spreek de dingen uit die ik meen! Ik heb hierdoor ook meer confrontaties, soms zelfsĀ ruzie, wat niet altijd leuk is, maar het levert vaak wel helderheid en rust op. Ik maak heldere keuzes, laat me niet leiden door imago of wat het beste zou zijn! Ik geniet meer op het werk en geniet zo ontzettend van onze producten, blije deelnemers, mooie resultaten. Ik ervaar meer rust als ik iets niet voor elkaar krijg, omdat we het druk hebben. Ik glimlach vaker naar een vreemde, laat vaker iemand voor in het verkeer! Ik geef meer aan goede doelen.
Ik huil luider, ik lach harder en doe meer wat ik belangrijk.
En wellicht is wel het allerbelangrijkste ik geniet ervan!
2016 is tot nu toe een intensief en prachtig jaar! Ik ga er van genieten als een echt mens! Doe je mee?
Joyce