Al ben je bang, je kan het evengoed doen!
Mijn hele jeugd en jong volwassenheid had ik de mogelijkheid om gratis parachute te springen, omdat één van de instructeurs van Paracentrum Texel bij mijn ouders jaarlijks de helft van het jaar een huisje huurde. Maar dat deed ik niet…. No way dat ik uit een vliegtuig zou springen.
Mijn vader heeft mij beschermd opgevoed en zag voornamelijk de beren op de weg en alle gevaren buiten het erf van onze boerderij om. Parachute springen hoorde zeker bij één van die gevaren. Als ik een leuk en uitdagend plan had en ik vertelde dit aan mijn vader, dan was hij een ster in het mij vertellen wat er mis zou kunnen gaan.
Misschien kan je zelf bedenken wat er mis kan gaan bij parachute springen, maar deze klinken uit mijn vaders mond ongeveer als:
– Je kan gewond raken als je te pletter valt;
– Je botten breken bij het landen;
– Dood gaan… 😉
En ook al is de kans erg klein, natuurlijk zijn die risico’s mogelijk. Misschien kan je voorstellen dat ik in mijn jeugd heb geleerd om die mogelijke risico’s centraal te stellen. Kortom; ik zou never nooit niet uit een vliegtuig springen.
De laatste keer dat ik in Suriname was ontmoette ik midden in de rimboe een vrolijke vent. Zijn hobby is parachute springen. Kennelijk zag hij wel in zijn gedachten mij naar beneden vallen met megasnelheid en daarna met parachute landen op mijn geboortegrond. En hij maakte er een weddenschap van. Als hij een training zou doen op het gebied van persoonlijk leiderschap waar ik hem in uitdaagde, dan ik parachutespringen. “Deal,” zei ik omdat ik niet overtuigd was van zijn deelname aan die training. Een maand later was ik de SJAAK, want hij hield zijn woord.
In april 2007 keek ik vanaf een hoogte van ongeveer 3000 meter naar beneden naar dat mooie eiland waar ik ben opgegroeid. Voordat ik het echt door had sprong de man waar ik aan vast zat uit het vliegtuig en ik dus ook. Geen tijd om bang te zijn, in dit geval was het gewoon doen (of ik wilde of niet). Van te voren heel erg druk gemaakt over van alles en nog wat, maar tijdens de vrije val was het alleen maar ervaren van iets nieuws en daarvan genieten.
Wat ik in de zaal verkondig en laat ervaren, ervaarde ik op dat moment zelf. Stilstaan en nadenken voedt de angst. Durven en in actie komen maakt je angst klein of deze verdwijnt dan zelfs.
Is je angst daarna voorgoed voorbij? Nee hoor, toen ik na mijn landing de vraag kreeg of ik nog een keer wil springen zei ik: “wellicht”. Toch denk ik stiekem waarschijnlijk niet. Toch is mijn angst niet meer zo groot zoals die was, 2 jaar geleden dacht ik toen ik op het vliegveld was zelfs: “zal ik?” Want ook al blijf ik er angstig voor, tegelijkertijd is mijn (zelf)vertrouwen ook gegroeid!
Ik leer mijn kinderen niet om roekeloos te zijn, maar wel dat als je ergens bang voor bent, het toch kan doen. Niet denken dat je niet bang mag zijn, of dat je stoer moet zijn. Nee, angst meenemen, er eventueel over vertellen en toch doen. Gewoon op een menselijke manier.
Inmiddels heb ik veel dingen gedaan in mijn leven wat ik eigenlijk niet durfde.
Inmiddels heb ik veel mensen gecoacht die voor hun gewenste resultaten gaan en daarmee over hun hobbels van angst en onzekerheid zijn gegaan.
Één ding weet ik zeker wat kan een mens ontzettend genieten waar hij aanvankelijk bang voor was…. door slechts te doen!
Heerlijk!!!! Wat zou jij eigenlijk wel willen doen, waar jij (een beetje) bang voor bent?